YILDIZIM YOK SENSİZ

Yýldýzým Yok Sensiz

Duy sesimi bu akþam ey istanbul...
senin gibi yalnýz ve çaresizim
katran karasý gecelerde...
gökyüzünde ne bir yýldýz var,
nede benim dünyam aydýnlýk...
içimde derin bir fýrtýna kopuyor,
týpký senin memleketinde kopan fýrtýna gibi.
Tek sýrdaþým olduðunda içki kadehleri
arnavut kaldýrýmlý boþ sokaklarda.....
Ne zamanki dolaþsam yýldýzsýz akþamýnda,
elimdeki içki þiþesinin sýcaklýðýný beni terk eden sevdam sandýðýmda
yürüyordum yalnýzlýða terk edilmiþ
loþ karanlýklar altýndaki istanbul gecelerinde....
ey sevdam...
ne zaman baksam gökyüzüne ve bir yýldýz kaydýðýný düþünsem
senin kollarýma düþtüðünü zannederim..
týpki rüyalardaki gibi...
yada duygusal bir filmin son sahnesi gibi....
Duy sesimi ve dinle bu akþam ey istanbul..
ilk defa saçlarýma aklar düþtü
ve ilk defa acýnýn üstüne bir yudum çektim
raký kadehinden içime...
haykýrdým dört bir yana,þarkýlar söyleyerek..
bozdum gecelerinin sessizliðini...
ah be geceleri karanlýða yüztutmuþ istanbul...
söylermisin neydi benim suçum?
hadi konuþsana,anlatsana
suçun sevmekti desene..
doðru sende konuþamazsýn.
artýk sende küsmüþsün hayata
seninde gecen kara...
sende yalnýzsýn..
týpki benim gibi.....



12.12.2006 / salý

Hakan Karayanýz



Sosyal Medyada Paylaşın: