ben seni öykündüðüm masallardan sevdim ve ellerimden handiyse kaydý gök uzun cümlelerime sardým koynunu sonra ebkem ölüp yeniden doðdu göðsünde sessizliðimin mahmur þarkýsý sonra küstürülen ümitlerime baðladým aþký, gözlerime baðlanan çaputlarý
kanayan yaramda kaybolan zamana verdiðimde adýmý çocuðun gözleri tan eyledi yüreðimi yüreðim bir kayýkçýnýn kavruk ellerinde ezildi de ezildi senden dinlediðim son þiir vadinin tepelerinde sezildi usul anneme söz verdim gideceðim diye
ve hatta, bozgun þiirlerim kýstýrýlmýþ bir köþeye kalmaktan vazgeçirildim sevdama kýþ getirildi ah yardan öyle tez geçilir mi