Lêylâ’m, seni sevdim
Akþam yine olmuþ gün ufkunda batarken,
Leyla m seviyormuþ sordum ben gidiyorken,
Ölsem de gamým olmaz ben aþkla yanarken,
Sevdim seni Leyla m gönlüm aþkla yanardýr.
Ben aþka tutuldum birden yolda gidince,
Leyla m bu dedim koþtum gül elde sevinçle,
Sevmek ne tutuþtum gönlüm aþka düþünce,
Sevdim seni Leyla m gönlüm aþkla yanardýr.
Yangýn yeri gönlüm sensiz sen biliyor mun,
Leyla m sana geldim deyver sen seviyormun,
Deyver bana Leyla’ m sen aþktan yanýyor mun,
Sevdim seni Leyla m gönlüm aþkla yanardýr.
Doðmaz güneþim artýk, bahtým kara Lêylâ’m,
Gün belki doðardýr,sen hep aþ-k_ýma yansan,
Gülmen’mi severken, deyver aþ-k_ile sarsam,
Sevdim seni Lêylâ’m, kâlbim sende bakarsan.
( Mef’ûlü / Mefâîlün / Mef’ûlü / Feûlün )
A.Yüksel Þanlýer
19 Þubat 2009-02-18
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.