ýrmaðýn göðsüne yaslanmýþ çakýl taþý ýþýldýyor suyun boynunda elmas bir kolye gibi huzursuz sabýrsýz gün ezberliyor aklýný iþgal eden yarým kalmýþ sözcükleri!
yüzünün bozkýrlarýnda güz büyüten sevgili artýk yalnýzlýk ekiyorum izlerine býrak özleminden yansýn sana dair ne kaldýysa geriye...
bak! yine yýrtýlýyor ay gecenin yalým hançeriyle sýzýyor acýlar gönül evime þirazeden çýkan benliðim çilekeþ yarýnlara doðru yol alýyor sesizce...
gökyüzünde pýhtýlaþan kar aþýndýrýyor hayalleri yataðýný terk eden nehir sancýyla kývranýp isyanla köpürüyor sal’ýný taþýdýðý acýlarla kuþatýlan ömrü aðýt oluyor dillerde…
zamanýn yaþlý gözlerine perde inerken sessiz haykýrýþýyla çýrpýnýyor kalem örselenen harfleri ödünç alan gece kimliksiz þiirlerin bileðine vuruyor kelepçe!
Sosyal Medyada Paylaşın:
saba35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.