Bekâretine Hazan Sürülü Ebru(li) Gece

Kýrmýzý aþklarýmýzý attýk tekneye
þehvet kývamýnda açýlýyordu küçük odacýklarýmýz
düþlerimizde öldürdüðümüz kýzýlcýk sevgililer
suda yüzen asýlsýz sebeplerdi,
hislerdi duyumsayamadýðýmýz…
her vuruþumda parmak ucumda hissizlik
düþen boyalarýn arsýz yapýþkanlýðý delip geçiyordu bedenini
yayýlýp daralan pürüzlü dairelerdi aþklarýmýn çocuklarý
ve maviler sýkýþtýrdýðýnda kýrmýzý anýlardaki hüznümü
sen fýrçamda sýkýlmamýþ boya,
iþlenmemiþ bir oya kadar masumdun!

Gül dalýnda dikensi özgürlükler acýttý bilirsin ruhumuzu
ucunda at kuyruklarýndan silkelenen asi sineklerdi renkler
boyalar geçmiþe açýlan camdan köprülerdi þeffaf
gözyaþlarýnda karýþýp kalan suyun gerildiði noktada
acýlarýmýz kâhin deðneði baþýmýza inen
iktidarsýz bir yatak hükümdarlýðýnýn göstermelik yönetimi
arzularýmýz þirin çocuk oyunlarýydý
sonradan oluþan
renklerimizde…

Acýnýn süvarisi, matemin emir eri, hasretin cariyesi
ödünü patlattýðýn morlar inþa ettin kendinden kopup
yüzyýlýn esneyen uykusuzluðunda
parmaðýnda hissettiðin an da düþürdün
rengin hâsletini

Açýlýp geri dönmeyen bir kýz gibi bildik de çeþm-i bülbülleri
ebruli akþamlarýný sefere çýkardýk kâðýtlarýn dilinde
laleli gelgit hüzzâmlarda battal çýðlýklarýmýzdý çýðýrýndan çýkaran
bekâretine hazan sürülü öfkeli geceyi

dur yeniden uyandýrma…

üç kapýlý beþ oda, açýlmayan kýrk kilit
tekneye vurulan gem
dalgalý neyzen öpücüðü
taraða budanmýþ su
altýnda uyuyan tasâvvuf kimliðimizi
bulandýrma

Hadi sevda
melankolik rengimin eski lahiti
gece uzun ve sancýlý olsa da gün
daðlarýn ardýndan doðar
kýrmýzý aþklar batar
ebru ölür
dert biter
renk solar
kuru bir küfür gibi çekilir ruhumuzdan su!


( Renklerin dillenip avaz tuttuðu yerde baþlar aþk!) Nevzat KONÞER
Kasým 08
Sosyal Medyada Paylaşın: