ben en çok kendimi sevmiþtim yarý yoldan dönerken. ayaðýmda bir ayakkabý baðý. yoksa ayakkabým mý daðýldý?
gözleriyle iþaret ediyor bir þeyleri trenler. gideni geleni çok esir þehir. sokaklarý her daim boþ, bir nefes aralýðýnda kýzýllýk dolu þarap akþamlarý.
oda doluydu ki almadý bizi içeri deniz. - hepsi hepsi bu lan iþte ne korkuyorsun demiþti babam. haklýymýþ þuncaðýzcýk, aðýzcýk dolusu adýmcýklar kadar uzak caddeler. yeþile saran kýrmýzý kusan arada dikkatli bir sarý sýçratan, titrek-rivayetli-görmüþ geçirmiþ-haberli-sýcak-solmuþ ve yaþanmýþ yollar.
ve birmukabele tasarlanmýþ ellerin doldurduðu benim þehrim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
akif toprak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.