Tohumu bile yoksa yüreðinde, Sýfýrý tüketmiþse anlayacaðýn, Neden çekiyorum ki o zaman, taþýyorum bunu içimde? Yüreðini saklayan bu ademde, Sevdam nasýl yüz bulabilir, Nasýl kucaklanabilir sence?
Yoksa, Kýrýntýlarýný atmýþ mýdýr, gönlünün bir köþesine? Belki bir savaþçý kadar dayanýklý kalan yüreðine? O zaman belki filizlenmesi gerek, Bilinmeyen bir ayýn, gelmez gününde.
Bir ýþýk vermeli bana, yani suda sönmeyen bir ateþ, Belki yeþillenir o zaman inadýna, çiçeðe boðulur Sararmaya yüz tutan bu susuz bahçe.
Bir dehliz içindeyim þimdi, uçsuz bucaksýz, Yine de görüyor herþeyi yüreðim, Sevdanýn ýþýðýný seziyor inan, arsýz, Ya çöle dönen gönül yollarýnda, Ya da bilmediðin ýssýz yerde.
Kimim kimsem yok ki þu dünyada, kalmýþým bir baþýma, Olmayý istemem mi ben de, gülsün yüzüm, dertsiz? Ne þavkar yârim, gölgesiz, Ne de ateþimi söndürür, hârsýz, Teselli verecek dost nerede?
Sevda ile yüzleþmek ne zor; Yüreði fakirden medet ummak, Sevdiðim, derdime derman deðil, onmaz yaralar içindeyim.
Anla iþte dostum; biçareyim.
19.03-11.05.2008 - 2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.