Sen yoksan, rengi bile kalmýyor dünyanýn, Yok, öyle bildiðin gibi deðil; sayýyorum: noksan Gökkuþaðýný bile altý renk görüyorum artýk, Hiçbirþey normal gelmiyor.
Yaðmur sonrasý gökten korkuyorum þimdi, Sanki gözüme kapkara bir perde iniyor, Gül gidince, bahar þaþar ya feleðini, Renkler solar da, kara bulutlar dolaþýr, Saklamaya gerek yok; sinem yalan konuþmuyor, Yedinci renk oldun sen dünyama, Sevdam, baþkasýna bakmýyor.
Ýþte, resimlerle dalaþýyor bulut, Rengini de silmeye çalýþýyor, ‘Yitirdiðin birþey var’ diyor gönül, Nasýl da hemen anlýyor! Yüreðim, zaten gizlemiyor derdini, Yalan da söylemiyor elâleme, hem de hiç, Hep doðruya doðru, yanlýþý yok; Üç kaðýt bilmiyor.
Bu yaðmurlar çok acýmasýz; Aðladýðým, belli olmuyor!
10-11.12.1999 - 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.