...isimsiz...

Gözlerinin içine bakarak söylediðim son þarkýydý bu,
Heyhat...
Zamanýma yenik düþen bir sen yoktun...
Ben hýzla tükenen tek gerçektim,
Oysa düþünsene
Sen bin kere gömdün beni
Ben daha elimde taþýrken yeni yetmeliði...
Ben daha çözememiþken bile gerçeði...
Ama doðru ya!
Tabi ya!
Çarklara bilinçsizce küfür eden,
Kendi soðukluðuna bambaþka anlamlar yükleyen,
SEN!
Hepsinden farklý olmalýydýn...
Ne bambaþka,
Ne alalade,
Ne ahmet, ne mehmet!
SEN!
Sen olmalýydýn...
Adýn olmamalýydý lugatýmda,
Belki belli belirsiz bir suret...
Unutulmamalýydýn deðil mi?
Ebediyen sevmeliydim seni...
Ruhun doysun diye her gece kendimi öldürmeliydim;
Her gece canýmý yakmalýydýn,
Caným yanmalýydý ve inadýna
Sana bakmalýydým;
Sanki tek gerçek
Damarlarýmdan akan kanýn sana ait soðukluðuydu...
Öyle ya;
Senin DOSDOÐRU dediðin sevgi,
Gitmemi bekleyemeden,
Satýlýk fahiþelerle iðrençleþmekmiþ!
Þimdi sen söyle?
Beni kaça sattýn elalemin dilinde...
Sosyal Medyada Paylaşın: