Bir þehrin tam orta yerinde ben, Ýnsanlar etrafýmda karýnca gibi kaynýyorken, Ve ben.. dünyanýn uçsuz bucaksýz bomboþ, Öbür yüzünde yapayalnýz bir baþýma, Bir kule yaptým gündüz gözüne, Girdim gecenin karanlýðýnda içine, Pencerelerde,odalarda ve duvarlarýnda, Ýnsan yüzleri birer hayalet gibi sessiz, Buz gibi soðuk ve anlamsýz bakar yüzüme, Ve ben kendi kendime yapayalnýz, Bu buz daðýnýn içinde beklerim. Artýk þu kapý açýlsýn sonsuz’a diye.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.