Bastýðým yer ayaðýmýn altýndan kayýp gidiyordu
Yürümeye çalýþýyordum
Sadece ýslanarak yürümeye
Düþünmekte istedim
ama
Düþünmenin aðýrlýðýna katlanabileceðimi sanmýyordum.
Yüzümü rüzgara teslim ettim
Adýmlarýma bakýlýrsa bir yere yetiþmek için acele eder gibiydiler.
Þehirden kaçýyordum besbelli
Bütün sevgilerini emanete býrakmýþ insanlardan uzaklaþmak!
Varolanla yetinmeyi,
Yetindikleriyle tamamlanmayý,
Tamamlandýklarýyla hayata baðlanmayý bilmeyenlerdendi
kaçýþým...
Hiçlik kavramýþtý her yanýmý
Hiçliði düþündükçe varlýðýn anlamýný anlýyordum.
Hazýr mýydým ölüme?
Bunlarý düþünecek durumda bile deðilken
Daha doðru dürüst sevmeyi becerememiþ yüreðimin
Yasaklarla bulanmýþ vadilerinde
Sevgiyi yeþertecek suyumun tükendiðini biliyordum.
Þimdi siz hakkýmda ’’ilginç bir adam’’ diye düþünürken
Konuþmamanýn bir erdem olduðunu savundukça
Boþvermiþliði ilke edinmiþlerin engellerine tosluyorum.
Dizleri üstüne çökmüþ o adam aðlarken ömrüne
Kentin bütün sokaklarýna sevgisizlikle örülmüþ aðlar gerili!...