Karanlığın Çığlığı

sýzýlý sabahlarda yankýlanan sesi yalnýzlýðýn
ýslak hüzünler býrakýyor çýðlýklý boþluðuma
yýrtýlan sözün ayracý çelme ayaðýmda
kapaklanýyorum acýyla yokluðuna…


-hüzün buðusu saçlarýmda
sýð çýðlýklar gözlerimde devasa-


yýrtýlan yüzüme hüzün yamýyorum
kývranýrken yaralý þarkýlar gramofonda
sürüklenen adýn çürütüyor rutubetli kýyýlarýmý
incinen sözcükler taþýyor cam fanustan
suyun çatlayan sesine tuz sarýyorum


yüreðim sürgün düþleri özlerken
sýðýnacak kuytu arýyor kimsesiz bakýþlarým


…

yorgun istasyonda pasaportsuz bir yolcu
her gece koþuyor rüyalarýma
avucumda kalan baygýn kokusu
ve sapsarý rengiyle ruhumu ýsýtan fulya
savrulup gidiyor uzaklara
ansýzýn patlayan fýrtýnayla…


sýçrýyorum
cama vuran sardunya týkýrtýsýyla
uzun soluklu acýlar zonkluyor þakaðýmda...


belleðin duvarlarýný týrmalýyor maziye dair sorgular
neden her ayrýlýðýn ardý sýra
kopuyor saðanaklar...


nafile telâþlarý býrakýp ardýmda
yol alýyorum karanlýðýn çýðlýðýna


sadece bir soðuk elveda kalýyor saklýmda
bir de yaðmurlarýn örttüðü sesin aklýmda…






Sosyal Medyada Paylaşın: