Hazinem
ahþap duvarlarýn arasýnda
sevgiye yenilmiþ zamanlar
akýp gitmenin korkusuyla
sevda uǧruna yüreǧimizi baǧladýlar
bir kaç adým sonra
zincire vurulup tutsak alýndýlar
yerküre korkudan bunalýmlara
yenik düþerek,
insan olmanýn onurunu
ona hiç yaþatmadýlar…
sevdalar suçlu bir sandalyede
sanýk olarak yargýlandýlar
aleti ruhuydu yüreǧine damga vuran
aþklarýný yüreǧinde patlattýlar…
hoþça kal demeden
ve arkalarýna bakmadan ayrýldýlar
bitiþler baþlamalarý getirdi,
dayadý silah gibi gönlü bedene
yaþananlar gerçektir
meyil býrakmaz asla hikayelere
ey nigar-ý rüzgar olan yar
sevgiye yenik düþmesin þimdi zamanlar,
seni zamansýz seviyorum,
zamanýn içinde binlerceden biri olarak
ahþap duvarlar arasýnda yosun tutmuþ
duvar taþlarýna inat,
ben gönlümü katýyorum
ekmeǧine katýk olsun diye
bandýra bandýra yemek için
bir tek kelimeye ev sahipliǧi yapan gönlümle
girdin bir defa oraya „sevgi“ kelimesiyle
bu tükenmez bir kaynaktýr
gönlümün sevgi basan darphanesiyle…
Hasan Hüseyin Arslan, Hanau - Frankfurt am Main, 07.02.2009, saat 15:00 - 16:00 arasi, yolda, Almanya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.