(Kendimden geriye Düþümden gerçeðe Usumdan yüreðe)
soluðum avucumda hava aþk kesmiþ donuyor gözümden akan tuzlu sular üþüyor anýlarým aklýmýn zindanýnda vedalara alýþamamýþ sözcükler sol yanýmda kalbimi sýkýþtýrýyor …
ýþýðý umut bilmiþken geceydi yaþadýðým elektriksizdi içimdeki köyler mum gibiydim kendine hayrý olmayan eriyen bir bedenim artýk dokunma senin de yanar yüreðin… bakma ruhumun çocuk yanýna yolcusun yazýlan kitapta
daðýnýk öfkeler vurdu suratýma içimde bitmeyen hesaplaþma sýyrýlýp giden gururumdur karanlýkta akýþýný þaþýrmýþ dizeler her telden çalarým kalemle oyunum Ankara havasý bu gece
tel kopuk, kalem kýrýk türküler sustu,þiirde sancý var kýrýklýðý yalancý…
akýþýný þaþýrmýþ dizeler bu gece Ankara havasý dilimde… havada kar yürekte yara Ankara
(Durduðu yerde sancý Sancýlý özde söz yalancý)
Nigar Baran
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nigâr Baran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.