BAKIŞI ÇAĞIRIR BENİ UZAKTAN...(SELAHATTİN ,AFİFE)
/Tütsülenen ruhlarýn masalý hüzün kokar…
Masal derin aktý, ömür bentlerini aþk daðýttý/
Dilinde bin bir dilek ile
Saadete geldi hicran
Gün vesile saydý dünü
Kývranan sancýlarla…
Yaþanmýþtý kanlýca da bir sevda
Vakur edalý çýnar,
Þahitliðini kalýnlaþan kökleriyle yapmýþtý…
Gün güne göz kýrpýnca,
Alacasý kopar seherin kuþ cývýltýsýyla…
Serenat gibi bahar sayýkladý dününü,
Huþu içinde pencere kenarýnda,
Kapýlmýþtý geçmiþten rüzgârlara…
Yaþanmýþ yaþanacak en büyük aþktý onlar
Erkek ünlü bestekar, kelamýyla daðlayan,
Kadýn ilk rol kesen peri,
Adýyla büyüleyen…
Ve
Kanlýca da yaþandý aþklarýn en güzeli
Bir mehtapta yakýldý Afife’ye yüreði…
Ýki soluk iki can
Tek yürek yekûn sevda…
Pýnardan aktýkça dize
Serenat tutar bahar
Afife’yle baþladý sürgün saydýðý sevda…
“bir bahar akþamý rastladým size,
Sevinçli bir telaþ içindeydiniz.
Derinden bakýnca gözlerinize
Neden baþýnýzý öne eydiniz”
Yürek kýpýrtýsý Pýnarýn
Dem-i derya yürekten
Leb-i derya sedalar
Kývrým kývrým su gibi
Akar aþk, medcezir ile…
Tebessümü gül
Gün güzeli afife…
Pýnar’ýn yüreðinden
Hüzzam’a beste…
/Sanatkâr heybetiyle Pýnarlarý damlýyor
Serçe gibi yaþlarý ömre hazan yazýyor/
25 ‘di yaþlarý
Bir bahar akþamý rastlaþtýlar
Kuþdili çayýrýnda…
Hafýz burhan dinletisiyle
Selamlaþtý gözleri
Döküldü fasýl dilden,
“Ýçimde uyanan eski bir arzu
Dedi ki yýllardýr aradýðýn bu
Þimdi soruyorum büküp boynumu
Daha önceleri neredeydiniz?”
Ýzdivaca nail bu dize
Iskalanmýþ yüreðe
Saklambaç oyunuyla
Söylenmiþti bir kere…
Masum çocuk misali
Satýr arasý heceler
Ve afife dolu geceler
Dinleti eþliðinde
Baþlar nihayetinde…
Evlilik oyununda sözleþtiler bir kere
Aþk, volkan misali
Lavlarýyla yakmýþtý
Aþk tütsüsü yakýlmýþtý
Mutluluk giysisiydi
Sanatkâr yüreklerde…
/Tütsülenen ruhlarýn masalý hüzün kokar/
Güzel günler tez biter
Afife baðýmlýdýr!
Küser hayata iyice
Pýnar fark eder bunu,
Yýkýlýr hayali sancýyla
Dünya zifiri kara
Sevabýndan vazgeçer
Merhamet ile pýnar Afife’ye sarýlýr
Kurtarmak için zalim çýrpýnýþtadýr…
Melankolik besteler ardý sýra dökülür
“nereden sevdim o zalim kadýný”
Kýyamaz yüreði
“yalnýz benim ol, el yüzüne bakma sakýn sen”
Kýzar bir zaman sonra
“ne demiþtin? Niçin çaydýn sözünden?”
Çýrpýndý pýnar
Yalan saydý yaþamý
Gülmeyi haram saydý…
“Terk et” dedi afife
“yoksa sende bitersin
Býrak beni gideyim”
Afife
Kimsesiz yýlgýn peri
Sokak aralarýnda
Taþ plaktan dinlerdi
Selahattin Pýnar’ý
Pýnar evlendi fakat
Saymadý yaþamayý
Saymadý unutmayý
Ayrýldý hemen sonra..
Afife bir garip düþle
Hastane köþesinde
Teslim etti ruhunu
Dört kiþi saf durdu
Tabutunda saygýyla!!!
Pýnar unutmadý jale’yi
Ömrüne hece hece akýttý afife yi…
“söndü yâdýmda akisler gibi seherin”
Sýzlattý durmaksýzýn kabuksuz yarasýný
“ayrýlýk yarý ölmekmiþ”
Diye yaþarken ceset gibi,
“bakýþý çaðýrýr uzaktan beni”
“kalbim yine üzgün, seni andým bu gece”
Nice çaðlar yüreði
Aþka sürgün gününde
Besteleri dökülür…
Ve son kez kendi söyler,
“Hatýralar,
Beni de alýn ne olur koynunuza hatýralar”
Doktoru yasak koyar
Dinlemez ki bestekâr
Rakýyla mehilleþir
58 yýl gider
Söner göz bebekleri
Afife’ye kavuþur
Sana geldim aþk ile…
Uyansana afife…
Not: Bu þiir, üstat Selahattin PINAR ve büyük aþký
Ýlk kadýn tiyatrocu Afife JALE ye ithaf’en yazýlmýþtýr… Rahmetle anýyorum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.