Neydi adýn
Bir türkünün en yanýk yerinde buldum seni
Gecenin kör karanlýðýnda býçak sýrtý
Bulutlar dolu dolu
Topraklar çatlamýþtý
Çocuktum
Bebeðim kýrýlmýþ, bolunum patlamýþtý
Oyunda sobelenmiþtim
Üstelik dizim de kanamýþtý
Neydi adýn
Bir sevdanýn son dokunuþunda buldum seni
Yapraklarýn döküm zamanýnda
Kýzýl sarý
Bir sokaðýn dönüm noktasýnda
Ayaküstü
Çocuktum
Hýrçýndým
Bebeðim bana küstü
Karþýmda annem
Kýzmayý beceremeyen bakýþlarýyla beni süzdü
Neydi adýn
Bir þiirin kaybolmuþ dizelerinde buldum seni
Bir evin basýk odasýnda
Eþyalar eski mi eski
Bir de hiç eksilmeyen misafiri
Çocuktum
Aðlýyordum
Üzülmüþtüm besbelli
Sebebini bilmeden yüreðim
Ansýzýn gülüverdi
Neydi adýn
Bir memleketin en ücra köþesinde buldum seni
Bir öykünün en dayanýlmaz noktasýnda
Uçuk kaçýk
Ve hayli açýk saçýk
Denizin gözlerine
Deyivermiþ karabalçýk
Çocuktum
Neydi takýlan boðazýma
Yutkundum
Keþkelerim dimaðýmda
Þimdiki aklýmla
Büyümek istemiyordum
Avucumda yorgun bir çocuk
O masaldan kovuldum
Biliyorsan anlat bana
Nerdeyim
Kimlere konuk oldum...
SEVGÝ KAYA 05/11/2001