soðuktan dönme bir gündü
þahitsiz ölümlerden geliyordum
üstümde barut kokusu
yalnýzlýðýn kýrýntýlarýný süpürürken
deðdi gözlerin gözlerime
hatýrla
vefa çiçekleri uzatmýþtýn önüme
ne olduysa
zaman ürküp pencereden kaçtýðýnda oldu
uçuþtu iki kiþilik fotoðraflar
güz sancýsý belirdi yüzünde
kinin çavlan oldu
tükürdüðün sözlerle
þimdi
sor kendine
kim yaktý mumu
ve durmaksýzýn eritti aþký
berfendile
emine demirci