Aþkýn itiraf edilebileceði yýllar deðildi geçmiþte yaþadýðýmýz,
Yalnýz ellerimiz bilirdi bu aþký ve bir de kaçamak bakýþlarýmýz...
Beraber ve sola þarkýlar dinleyemedik birlikte biz,
Hep soloydu kýyýlarda, kuytularda dinlediklerimiz.
Kilidi kýrýlmýþ türkülerin vardý senin, söylediðin meydanlarda,
Bense mýrýldandým belki sadece, sýcak soba baþýnda.
Ne bir simidi paylaþtýk, ne bir parçasýný attýk çýðýrtkan martýlara,
Neye yarar þimdi, düþen baþýma omzun destek olmuyorsa.
Ne vakit duydumsa bir þiir, içimde kaldý hep hüzünlü bir berceste.
Aþk sonsuz bir umman, kayboluyor rotasý olmayan bu enginde.
Arzýn kalbini dinlersin madem oturup da gün gece,
Yadigâr bellersin bir siyah gülü, yazarsýn hep hece hece.
Hatýrlatýr mý acep sana, kara toprak can vermiþti hani al güle?
Tek ben miydim aþkýndan aldan karaya dönen, inat arzýn dengine?
Þimdi bir þimal yýldýzýyým geceden geceye gördüðün göklerde,
Orda olduðumu bilmek, görüp de dokunamamak, zul, deðil mi gönlüne?
Bir yýldýz gibi kayýp gittim ellerinden, yýllardýr yitiðinim ben,
Kapama gözlerini, göremezsin bu rüyayý yeniden.
Aklýna düþersem bir hazan vakti, aldýrma , say ki mevsimdendir.
Kuþatýlmýþ kaleler içre halimiz,geçen her gün,bil ki ömürdendir!..