AYRILIK VAKTİNDE HÜZÜN

Ayrýlýk Vaktinde Hüzün

Ne zaman ayrýlýk vaktinin geldiðini düþünsem,
En umulmadýk yerinde hayatýn....
Duysam kalbindeki yürek atýþýný,
Ve sokaklarda tutuþtuðumuz el sýcaklýðýný,
Seni çaðýrýrdým uzaklardan...

Zaman ayrýlýk vaktini belli ettiðinde,
Bir hüzün çökerdi sensiz gecemin Üstüne...
Havasýný soluduðumuz þu yeryüzünde,
Yýldýzlarým kaybolurdu gökyüzünde...

Senden geriye
Bir tek duvardaki resim kaldý aný olarak...
Þimdi Uzaklardan duyuyormusun bilmem,
Radyoda çalan slov bir parça,
Senin terk edeceðini anlamýþta
Ýçli içli çalýyordu...

Gözlerim dolar gökyüzü aðlardý
Sensizliðin üstüne gecenin bir yarýsýnda.
Zaman ayrýlýk saatini gösterdiðinde,
Çaresizliðimi anlatýyordu yýkýlmýþ bedenim dört bir yana..
Senin için þiirler yazdýðým karanlýk gecelerde
Sevdayla bakan gözlerim kör olurdu aðlamaktan.
Ýçimde fýrtýnalar kopardý sen gittiðinde.
Sevdamýz için uzattýðým ellerim
Çaresizlik içinde uzanýyordu hüznün arkasýndan.....
Þimdi en yakýn dostum oldu masamda hüzün.
Mezemde yer edindi yýllarca.
Ýçli içli yudumlarken kadehimi,
Yýrtýk resmine bakýyordum sana hasret gözlerle...
Zaman ayrýlýk saatini gösterdiðinde
Sen olmazsan sevdiceðim
bilki!
O gün benim öldüðüm gündür,
Akþamýn sabahýnda........

27/10/2006

Hakan Karayanýz



Sosyal Medyada Paylaşın: