DÖN SEN KÖYÜNE

Kekik kokar mor, sümbülü daðlarda.
Alev alev yanar, nar çiçekleri.
Bülbül güle hasret, öter baðlarda.
Hare hare yanar, nar çiçekleri.

Uzak da türkmenin, baþý dumanlý.
Yörük güzelleri, baþlarý baðlý.
Derelerin buzlu, akar sularý.
Sisler perde perde, kaplar daðlarý.

Bir hüzün sarmýþtýr, bugün türkmeni.
Þehit düþmüþ Mehmet, türkmenin eri.
Gözünü kýrpmadan, attý kurþunu.
Þehit verdin anam, yiðit oðlunu.

Daðlarý ormandýr, zümrüt yeþiller.
Gökyüzü aydýnlýk, koyu maviler.
Alýcý kuþ yüksekte, avýný gözler.
Güzel Gülüzar’da, Mehmet’i özler.

Tezek kokularý, süte karýþýr.
Mehmet’i duyanlar, birlik aðlaþýr.
Televizyon söyler, haber ulaþýr.
Toprak þehidini, bekler kavuþur.

Bu ne ilk olacak, ne de son dostlar.
Bu kutsal vatanda, þehit topraklar.
Ali’ler, Mehmet’ler ve Mustafa’lar.
Þehitle beslenir, kara topraklar.

Bir yanda þehirin, lüküs hayatý.
Kimisi armatör, yalýsý katý.
Varlýklý þýmarmýþ, hep ferrarili.
Askerlik raporlu, çýlgýn ve deli.

Küba purosuyla, göbek kaþýyor.
Bugünkü vurguna, hesap yapýyor.
Bir borsa bir döviz, para kapýyor.
Evsiz barksýz olan, parkta yatýyor.

Trafik keþmekeþ, huzursuz ortam.
Esnaflar siftahsýz, iþ bitmiþ çoktan.
Ülkeyi böyle mi býraktý atam.
Gün günden kötü, batmýþýk toptan.

Býrak þu þehiri, dön sen köyüne.
Hasret kaldýn, köyün soðuk suyuna.
Bu köyler olmasa, bak sen oyuna.
Dön kardeþim hemen, tarlalarýna.

Türkmendaðlý þehir, köyle karýþtý.
Ne þehirli oldu, ne de alýþtý.
Nüfusta yetmiþ beþ milyonu aþtý.
Ýþsizlik aþsýzlýk, her yeri bastý.

Sosyal Medyada Paylaşın: