Gece,
açýlýr pencereler,
özlemin kýzkardeþi seferden gelir
yanlýzlýðýma;
dað baþlarýndan
aklýmda gezinse bir rüzgar yorulur;
taþýsa denizin ak köpüklerine karanlýk olur;
gece aynasýnda süslenir düþler,
gün ýþýyýnca kaybolur.
Gece, dikeni yýldýz,
gülü aydan çiçek..!
versem kederlerimi,
kuyularda Yusuf’a ihanet olur.
çekilmesi zor acý gibi
Yakup hâlâ göz yaþýyla uyur.
Gece, güllerdir, görünmez;
alýn,dostlarým alýn !
sizin için reyhasý karanlýk olur;
koklayýn son ömürdür bu gül,
güneþ siler yýldýzýný kaybolur.
Gece, ay ýþýðý sýzar
içeri,
pencereler renksiz,
kuyu aðýzlý pencereler;
önünden düþlerle kuþlar geçer,
ýþýklar alnýma vurur.
Gece,
kuþlarýn kanatlarý,
çatýlmýþ kaþlarýna benzer.
benzer tuzlukta pirince
gözün nemini kurutur bir aðýt:
- felek,güzel diyarýndan, ayrý ayrý koymuþ bizi,
araya daðlar girmiþ,uzaktan merhaba þimdi-
hasret penceremde avunur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.