Yýllar geçti aradan, Azgýn dalgalar vururken sahile Sensiz geçirdi Bir sonbahar akþamýnýda rýhtýmýnda.. Benim yaralý kalbime sensizliðin acýsý Kör býçak misali batýyordu.... Elimde beraber çekindiðimiz bir tek resim kaldý Sensizliðime ortak olan, Bir de son yaktýðým sigaram þahit oluyordu Gecenin loþ karanlýða çöküþüne...
Alacakaranlýklara bürünmüþ bir günde Uzaklardan gelen müzik bozuyordu gecenin sessizliðini içli içli çalaraktan... Þarkýlar mýrýldanýyorum senin için dudaklarýmdan. Hissetmiyorum gözlerimin aðladýðýný Yaðmur damlalarý düþüyor zannediyorum yanaklarýmdan süzülen. Meðerse onlar göz yaþlarýmmýþ, Meðerse onlar senin için çarpan bir yüreðin, Ýç dünyasýndan fýþkýran aþk naðmeleriymiþ... Her gece yalnýzlýðýna eþlik eden.....
Hakan Karayanýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan karayanız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.