içimize sinmedi ihanetli yaþam kýlýðý, yakýþmadý ne giyindiysek ya bol geldi göðsümüze ya da dar; ar ettik sahte düðmelerden bize uymadý ellere biçilmiþ gömlek.
gül solduruyorsa kendini pis bahçelerde kirleniyorsa çeperi, kapanýp kendi kalbinin kafesine birinin de bülbül olmasý gerek.
birinin aðlamasý gerek bu yolda gönül meydanýdýr bu! çifte su verilmiþ sevdayla savaþmalý; yalandan kalkaný inkârdan kýlýcý olanlara þereftir bilerek yenilmek.
ve yazýlmamýþ gibi silinmek gerekir bazen; ölü bir ceninle doðmadan gömülmek! adý konulmamýþ hiç nefes almamýþ bir bebek olup sessiz ve gizlice aþkýn rahminden parçalanarak sökülüp duyulmayan çýðlýðýyla atýlarak çöplüðe mezarsýz yatmaktýr asýl ölmek.
o halde örtün üzerime þu topraðý hiç kazýlmamýþ gibi olsun; ve burada sarý süsen açarsa bir gün kimse koparmasýn kökü kalbimdedir onun.
bilen bilir; eðer gün gelir de sindiðim bu sinden hiç bozulmamýþ gibi dirilirsem, yani gelirse esin belki o zaman yeniden yazýlýr bu þiir!..
ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.