DELİ GÖNÜL
Deli poyraz gibi eser durursun,
Birden sel olup ta taþma ey gönül.
Hükmün geçti artýk,dibe vurursun,
Yanýlýp da haddin aþma ey gönül.
Güvenme malýna kandýrýr seni,
Cürümün çoðalýr yandýrýr seni.
Cehennem çukuruna daldýrýr seni,
Hidayet yolundan þaþma ey gönül
Ölüm bulur seni günün birinde;
Yakalar ansýzýn günah kirinde…
Cehennemin suyu kalma irinde,
Gururla kibirle coþma ey gönül.
Nefsin aldatýyor inanma yalan,
Ne mutlu mahþerde beratýn alan.
Girince Cennete ebedi kalan…
Dünyada günaha koþma ey gönül.
Ne acýlar var ki çýkmaz derinde,
Takadýn tükenir kalmaz yerinde.
Belalar gizlidir þeytan þerinde…
Nefsin hevesiyle uçma ey gönül
Özgür geldi bu yýl yetmiþ yaþýna,
Adý yazýlacak mezar taþýna.
Kesilir irtibat kalýr baþýna,
Mevla’nýn emrinden kaçma ey gönül
{Kâzým Özgür 28/HAZÝRAN/2007}
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.