haydi anlayýn beni biraz koþarken çocuklar kucakta telaþla musalladan kan doluyor ,gonca güller ölüyor , hâlâ gülüyor tanrým, insan!
insan olmadan nasýl þair olunur yüzsüzlüðümüz belki devrilir kim bilir insanlýk bu gördüðün deðil be gülüm bakarsýn buzullar daðýlýverir
yalýn ayak basýyorsun ölüme içim acýyor emziðin düþerken aðzýndan aðlamadýkça ölüm bakýþýn uzuyor sonsuz acýlý bir ülkedir resimler yaranda
gülücüklerin sussa da yýkýlmasýn kaþlarýn satýlmýþlardan daha diri yaþar bir bebek aðýr gelse de özgürlüðün karanfil kokusu, baðýmsýzlýk için uçar her kelebek
baþýný eðme bebek, göçen kuþlara benzersin bir sýcak mevsimin yolunda tükenseler de; dudaklarýnda, kiraz yazlar açmak üzere çýrpýnýr ak çiçeklerle baðýmsýzlýk düþlerin
haydi , biraz beni anlayýn...
Sait Açýkgöz Sosyal Medyada Paylaşın:
saitacikgoz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.