yaðmurun içinden geçiyorduk hiç ýsýnmýyordu ellerimiz bir rüya baþladý gözlerinde sonra kayboldum o gök pencerenin pervazýnda kýskanýrdý beni güvercinler
___gölgene kat beni __þimdi!
hikayenin sonunu yazdým bu akþam o yüzdendir, ellerim hala titremekte sözcükler ancak aðýrlýktýr dilime
bir mum bizim yaþlý aðaca deðdi dün bugün dilek aðacýnda çaputlar aðýt akýyor çýlgýnca dönüyor ve dönüyor pervane
yaðmur kanmýyordu topraða hatýrladýn mý?
o viranede býraktýðýmýz öksüz çocuk kanarken þehre ve yanarken þehrazat’ýn gözlerindeki ýþýk -hala, delice- onlarý susturalým.
sabaha çýkmasýn masallar ardýnda elleri dar aðacýnda o kadýný býrakarak ve gözü yaþlý çocuklar...
peki þimdi kim uyutacak dört duvar arasýnda beni?... Sosyal Medyada Paylaşın:
Lâ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.