BİR İSTANBUL HATIRASI
bir buhu üzerine yazýlmýþ yazýlar gibiydi yaþadýðým sevdalar,
ama güneþi deðil gecemde hilali görünce bir bir kayboldular,
þimdi küskünlüðümü koydum cebime,
gece lambalarýna karanlýk daðýtýyorum,
yanmasýn istiyorum hiçbiri,
çünkü senin býraktýðýn karanlýðý aydýnlatmýyorlar.
gözlerimi açtýðým her güne isyan ediyorum,
ne yapayým sensiz doðan güneþi doðmasýn istemiyorum,
umutsuzluðu umut bildim umut ektim dert biçtim,
hazan sarýsý ayrýlýklar biriktirdim buzdan avuçlarýma,
yaktýðýn ateþin küllerinde biraz yanýp biraz sönüyorum,
korkuyorum artýk sevmekten güzel ama bir sonu var biliyorum.
bilmeliydim aslýnda farkýna varmalýydým,
bittiðim kadar baþlamayý baþladýðým kadar biteceðimi,
bilmeliydim aslýnda,
bedeni öksüz býrakan vefasýz bir ruh bulmalýydým,
ne zaman yitirsem yaþamaya dair heveslerimi,
durdurabilseydim bu kalbi,
sensizliðe yumabilseydim gözlerimi,
ve boþ bir mezar taþýna,
satýrlar dolusu bir sevda olabilmeyi.
göçleri gecikmiþ bir kuþ sürüsü sevdalarýn þehri burasý,
bugünü ertelenmiþ yarýnlarý meçhul peki ya sonrasý,
gözlerimde kýz kulesi,
kulaklarýmda martý çýðlýðý,
ve acýmadan gönül sahilimden umutlarýmý silen bir deniz dalgasý,
burasý istanbul burasý en koyu acýlarýn bir sokak arkasý,
bu satýrlar bir istanbul aþýðýndan aþkýna son hatýrasý....
(asi_geco)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.