ÖLÜM KOKAR GECELER...
ihanet kürekleriyle kazýlmýþ,
bir mezara dönüyor yataðým,
bedenimi yalnýzlýðýn buzulu sarmýþ,
üzerime örtüyorum gölgesini karanlýðýn,
yine tenimde kül oluyor yorganým,
her satýrý suretine uðrayan,
göz yaþlarýndan þiirlerle süsleniyor
mezar taþým bildiðim dert ortaðým yastýðým...
yine ölüme geçiyor beden,
ruhu kim sahiplenecek hiç bilmeden,
aydýnlýk çalýnýyor usulca,
karanlýða teslim gözlerimden,
ve
günden güne can kaybediyor,
acýlara sebepsiz bu yorgun beden...
adýný koyamadýðým bir filme dalýyorum,
her türlü derde raðmen yinede gülüyorum,
rüya sinemasý baþlýyor ve donup kalýyorum,
tanýdýk geliyor iki isim,
mangalda kalmýyor sitemden külüm,
bu nasýl VUSLAT’týr Allah’ým?
yine mi baþ rolde aþk yine mi yönetmen ölüm?...
biletsizim bu sevdaya ben,
ama,
bir ömür ödedim yangýnlarda bedelini,
bu film için bozdurdum en deðerli düþlerimi,
ve
rehin býraktým yüzümdeki gülüþleri,
belki bir rüyada uðrarsýn diye,
kimsesizlik itti beni düþlerinden içeri...
ne zaman seni özlesem bir yolunu buluyorum,
kendimden kaçýp ara sýra düþlerine sýzýyorum,
bir hayal çiziyorum ellerimle hayalin ellerimde,
sonra terkediyorum kendimi usulca gidiyorum,
yalnýzlýk dolusu yükle delikli ceplerimde...
ben yeniden dedikçe sivrildi gam keder,
tenime battý sessizce içimde öldü bir nefer,
dönüþ yoktu sanki yalnýzlýktan bu sefer,
iþte bu yüzden ölüm kokar sensiz geçen geceler...
(asi_geco)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.