ne görür ki insan ilk açtýðýnda gözlerini dünyaya,
gerçekliði yalanlayýp aldanýr hep gördüðü sahte rüyaya,
kalabalýklaþýr bakýþlarý anlam arar anlamsýzlýkta,
sorular dizilir karþýsýna cevaplar ise kalýr hep karanlýkta.
gözleri ölüme kapanmýþ bir bedendir karþýlýksýz ...seven,
yürür ömrünce bir meçhule attýðý adýmý görmeden,
hani terketmez di can bedeni ecel gelmeden,
sadece nefes almakmýdýr yaþamak,
tek farký bu mudur yaþamýn ölümden?_?
gözyaþlarýmýn yastýða vuran serinliðine uyanýyorum her sabaha,
daha günaydýn bile diyemeden hayata,
günbatýmý acýlar salýnýr yüreðimin tenhasýna,
ve gözlerim eþlik eder dýþarda yaðan yaðmura,
bunca acýnýn arasýndan sýyrýlýp sesleniyorum þimdi sana,
neyse sustum..
yine sahipsiz kalacak feryadým duymayacaksýn nasýl olsa...!
(asi_geco)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.