KENDİM TAŞIRIM TABUTUMU

dermaný yok artýk dizlerimin bu yaralý bedeni taþýmaya,
gücü yetmiyor dizelerin bu isyaný anlatmaya,
bir satýr demliyorum buram buram sen kokuyor,
ama dilim varmýyor bir yudum almaya.

sonra kalem kaðýda küsüyor sus pus yazmýyor tek bir dize,
çaresizlik siniyor þiirlerime sen takýlýyorsun genzime,
kuru bir öksürük alýyor sessizliðin yerini,
ve öksüz býraktýðýn yaðmurlar çiseliyor gözlerime.

sorular var etrafýmda dikenli tel misali sarmýþ beni,
ne zaman kaçmaya yeltensem takýlýp yýrttým yüreðimi,
diz çöktüm çaresizce ecelin yollarýný gözlüyorum,
sen yaþarken bensiz benden habersiz,
ben sensizlikten hergün binlerce kez ölüyorum.

dostlarým soruyor günlerin nasýl geçiyor diye,
söyliyemiyorum her an ýzdýrap çektiðimi yüzlerine,
korkuyorum benim yüzümden bir ah düþer içlerine,
korkuyorum sana kýzarlar beni böyle üzdün diye.

bende aldým o maskeden hani sadece mutluluðu yansýtan,
hani aðlasan bile gözyaþlarýný içerine akýtan,
bende aldým payýmý bu sahte dünyadan yalanlardan,
herþeyden vazgeçtim kendimden ve ne varsa içimi acýtan.

biliyorum bitti bu sevda dönüþün yok geriye,
zaten dönsende bir anlam katmazsýn bu garip deliye,
yük olmak istemem sana ve bu zavallý halimle kimseye,
birgün ölürsem bir mezar kazarým kendime ellerimle,
terkettiðin günden beri sensizliði taþýdýðým gibi,
býrakýn öldüðümde kendim taþýrým tabutumu bile.
(asi_geco)
Sosyal Medyada Paylaşın: