Bir duvar vardý
Ýki dünyayý ayýran.
Bir tarafý karanlýklarýn
Bir tarafý aydýnlýklarýn dünyasýydý.
Karanlýklardaydýk hepimiz.
Bir kapý var mýydý duvarda?
Onu bile bilmiyorduk.
Ama hepimizin istediði,
Aydýnlýk dünyada yaþamaktý.
Öyle umutsuzduk ki,
Yýldýzlarý bile göremiyorduk.
“Kesin bulutlar vardýr” diyor,
Gözlerimizi havaya kaldýrmayý
Düþünemiyorduk.
Derken…
Güneþi kýskandýran parlaklýktaki
Sarý saçlarýyla.
Göklerin maviliðini
Gözlerinde taþýyarak,
Karanlýk dünyamýzda,
Bir ýþýk doðmuþtu.
“Perdeleri açýp,
Iþýðýn içeri girmesini saðlamazsanýz,
Kapýyý da göremezsiniz.”
Demiþti kurtarýcýmýz.
Artýk perdeler açýlmýþ,
Iþýk içeriye girmiþ,
Kapýyý da görüyorduk.
Engelli koþu baþlamýþtý.
Biz engel tanýmýyorduk!
Ne gelirse önümüze,
Deviriyor, deviriyorduk.
En sonunda,
Kapýya gelmiþtik.
Biz o kapýyý açmadýk!
Önümüze çýkan her þey gibi,
O duvarý da devirdik!
Ve þimdi…
Biz de yaþýyoruz.
Sonsuza kadar da yaþayacaðýz
Cumhuriyet dünyasýnda!
Nevruz ÖZCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.