Deþt-i fenâda mürg-i hevâ durmayub döner
Bâki
kalbim
ki
üç yara
teselli, sabýr ve recâ
I
düþünde çýðlýðýn cemresi böler
kaç ölüm düþünce atardamara
içinden sûkut
dýþýndan aðýt
kabuðundan hasret aðlar
baþýboþ býrakýnca gözyaþýný gamzeye
anlamsýz olur alýnan yara
güzel huylu tanrý simâsýnda
eskiden kalmadýr her baðýþlama
kýrýlýnca mührü dudaklarda
yârdýr aslýnda dilinde muamma
iki kör kuyu hasret
ben düþen damlalardým
daha hiçbir ilim öðretmezken
teselliydi ruhum
aþk’ýn haslet
II
kesikler tamamladýkça kabulümü
sesimde yetim sevdalarý yalýn bir býçak
kaç kez daha böler ki
tam ortasýndan yarým cümleleri
þimdi içimde tükenmiþ bir serap
sana susuyor
gözümdeki ihanet rüya yine kanýyor
ahir ömrü görmüþ meleklerin kanatlarýndan
ölüm
aðýr aðýr çekiliyor
kul
dergahýnda çileyi bekliyor
eller hoyrat
ben ilmek dizilmiþ tesbihtim
daha hiçbir dua edilmezken
sabýrdý ruhum
aþk’ýn hayat
III
iki nokta arasýnda gün doðarken
yedi kat arþ-ý aþk’a koþar insan
piþmanlýðýn koynunda sabahlamýþ huzur
ne mutlu ki çýplak bir bedende ikrar
hangi kelamdýr
ki
ayrýlýk kalesini yýkar
veda busesini yakar
yolu sevenle bir tutar
misvak aðacýndan akan
ben her sabaha güneþtim
daha hiçbir zaman bilinmezken
recâ-dý ruhum
aþk’ýn yalan