günaha sürülürken tövbeler
kendine süzülüyordu su renginde doðan bir utangaç
ve kadýn
eski bir þarkýyý mýrýldanýr gibi
ayný anda inmekteydi düþlerden
hiç alýnmamýþ derslerin telaþý vardý dudaklarýnda
bir mesel belki anýmsadýðý
hatýralardý
geçmiþ kadar aðlatan
sevmiþ kadar acýtan
//affedersiniz… þuan çalan kýrkbeþlik…!
evet bildiniz…sizi ilk gördüðüm gün bu þarkýyý dinliyordunuz
.
O karanlýk gecelerde
Senin için aðladým ben durmadan
Yalvarýrým duy da sesimi gel artýk
Senin için çarpan kalbim durmadan
Çaresizim
Bomboþ bu kalbim
Yalnýzlýk ne zormuþ, onu ben bilirim
Çok yalnýzým
Semiramis Pekkan//
onu görmenin
maviden sonsuzluðu vardý
kuðu kývamýnda bir sessizlik iç çekince
beyaz gibi üþürdü yalnýzlýk
ve hiçbir þeydi yüzü
sayfalar arasýnda unutulmuþ çiçek kadar sahipsiz
ahh aþk
gölgesini saklayan kadýnýn ehramý
//þuan duygularým karmakarýþýk, özür dilerim…sahi kimsiniz siz!
ben mi! hayalinizdeki adam…týpký þarkýdaki gibi
.
Bir gün gelir rastlarsam
Hayalimdeki adam
Görünce gözlerimi tanýr beni
Dur dinle belki hep gerçekte
Ýnanmam bir kere söylemem kimseye
Dur bekle dön bak gözlerime
Ýnsan sevinince aðlarmýþ gizlice
Yeliz//
geride kalan her þey tükenince kendine
martýlar denize uyanýr
bir med cezir kavuþur afak-ý hayale
gölgede kalýr hep
yolu aþk’tan geçen zamanýn
göðsüne ben düþsem o an
filizlenir hayat
seninle bir ömür
bana hep handan
//ilahi…güldürdünüz beni…bu eski þarkýlarda
bilseniz bu aný görmek için kaç yýl bekledim ben
.
Yüreðimde bir sevinç var
Gönlümde bir heyecan
Beni dinliyor musun
Sen yarattýn beni bendeki güzeli
O güzellik seni bana mahkum etti
Sen yarattýn beni öðrettin beni
Ýþte bu aþk beni sana mahkum etti
Aylin Urgal//
an gelir sararýr eski fotoðraflarda gülümseme
ve kadýn bulutlara bir þeyler yükler
her þey zamansýz bir nefesin ucunda alýndýkça
yutkunur göz yaþý
kaybolmamak içindir
gidiþin tek yolcusu olmak
yarým yaþanmýþ yýllarýn ahýný almak
sen
ruhundan daha uzun yaþayan
ben
aþkýný ruhunda yaþatan
þimdi kalbinin üzerinde kýrkbeþlik taþýyan bir kadýn
birazdan aþký vuracak
þehr-i Ýstanbul zamanýnda
beyoðlunda
//ne çok üzmüþüm bunca zaman sizi… affedecek misiniz beni
bir tek þartla…bizim þarkýmýzý dinleyelim ,öyle çýkalým yolculuða
.
Artýk demir almak günü gelmiþse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan
Hiç yolcusu yokmuþ gibi sessizce alýr yol
Sallanmaz o kalkýþta ne mendil ne de bir kol
Bir çok giden memnun ki yerinden
Çok seneler geçti, çok seneler geçti
Dönen yok seferinden
Hümeyra//