Kulenin tepesinde metruklaþmýþ mahpus bir fener Zindanlara rezelenmiþ hezimet içinde,zincirin sökülmesini bekler Tehcir ettirilmiþ,týrkazlanmýþ bilmez neden Tirandýr,umursamaz hiç onu bu hale getiren Otobüsün tutacaklarýna tutunduðu gibi tutunur hayata Her an kayýþ kopabilecekmiþcesine uçurumun baltasýna Levhalar hep mi yalan söylerler Nedir çektiði bu elem, bu keder Siyah camlarýn ardýndaki efsane Onun melankolisi kendine þahane Ekþimiþ þarap tadýnda yeni Ýstanbul Eskisinin her tanesini ara ara da bul Karýncanýn teki,biri uðruna köle kul Görmez,perdeler gözlerini deðer sahibi Yýrtar derinliklerini mesken edinir içinde Sevdikçe daha da itilir zebun karýnca Ezer koca adam yepelek ayak parmaklarýyla Ama o durduramaz yine de sakladýðý aþký Sýðmaz yüreði dar gelir taþyuvarý Çýkarmalýdýr içindekileri doyana dek Beklemelidir çünkü o içindeki aþkýn sahibi yek Uzar geceler güne tavassut eder Gözler damla damla ,kalp vecalý,sevgisi heder... Efkarý sarýr sarmalar yalnýzlýðýný örter Biçare düþer yollara kendini iskandil eder
Gözde Okyay Sosyal Medyada Paylaşın:
kırmız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.