Kayar gözlerimden yaþlarým Tutamam tutunamam kirpiðe Akýyor iþte Kývrýmlarý nemli çehre Yüz veriyor zaman ölüme.. Dokunuþu aheste hicranýn Vurdukça yitiðe Boðulur hýçkýrýk Týkanýr hece… Günü yitirmiþ gece…
Sus dokundu yüreðe Gidene aðýttýr hikâye Durmuyor hatýrsýz derman Tükenmiþçesine…
Kýrk bir mum yanarmýþ ölene Kýrkýna deðin Her gün biri sönermiþ Ve son mum Bir ömür yanarmýþ ta yanarmýþ Velhasýl Yakarmýþ ta yakarmýþ…
Söz biçare Ölüme ne çare… Daha dündü gün dolmadý Gözlerimde gülüþü solmadý Ziyan yitik Düþüm bitik Yâdýn oldu hasretlik Düþün ki biçareyim Ne çare…
Damlayan yaþlar yürekle buluþunca Sözleþmeli kadere isyan olur Davalar… Ben sýzýlý Ebedi bir gidiþe Buruþmuþ suratýmla Sýðýnmaktayým… Ki biçare… Hikâyene kanmaktayým…kÝ ne çare…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hazal Karadağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.