YİNE BİR GÜN ÇALAMADIM

Ha bu gün ha yarýn derken bir ömür,
Girdi son çeyreðe ince elekten..
Dizde derman bitti, büküldü omur,
Yine bir gün çalamadým felekten.

Dertli sinem kavruldukça geniþler,
Daha nasýl sarpa saracak iþler.
Biri bitti derken yenisi baþlar,
Yine bir gün çalamadým felekten.

Saçýma ak düþtü, yüzüme çizgi,
Etmedim þikayet bu imiþ yazgý,
Gündüzden, geceden, gönlüme özgü,
Yine bir gün çalamadým felekten.

Dedim felek nemsin, neyim olursun?
Hangi suçlarýma bedel alýrsýn ?
Ýðne deliðine girsem bulursun,
Yine bir gün çalamadým felekten.

Herkesin yaptýðý kendi þanýna,
Sanma ettikleri kalýr yanýna,
Diye diye geldim yolun sonuna,
Yine bir gün çalamadým felekten.

Kime can dediysem yaktý canýmý,
Düþünmedi canlý olan yanýmý,
Geç kalýp da aratmadan dünümü ,
Yine bir gün çalamadým felekten.

Bir saðýna geçtim, bir de soluna,
Ürker diye dokunmadým teline,
Dedim belki güler garip geline,
Yine bir gün çalamadým felekten,

Felek senin ile hiç iþim olmaz.
Yönüm Mevla’yadýr, kolum yorulmaz..

Z.GÖKBULUT
2008/ Kýrþehir

Sosyal Medyada Paylaşın: