Zü
TATLI DİL GÜLER YÜZ
Sevgi deðil midir insanda maya
Gerçek dost hatrýna çýkýlýr aya
Tükettim ömrümü gün saya saya
Bulursam seslensin sade ’gel’yeter
Tatlý dil güler yüz yoldur yýlana
Kahvenin hatýlý baldýr kalana
Gönül deryasýndan selâm salana
Dostun meclisinde kuru çul yeter
Gönülden süzülür diline gelen
Yüreðe hükmeder satmayý bilen
’Ýþte buydu ’diye sevinir bulan
Ýnsaným diyene kâmil kul yeter.
"Gel" olmayan yere sokulup varma
Çýktýðýn yürekte eðlenip durma
Dostun dergâhýna destursuz girme
Varsýn dil ucuyla olsun " kal " yeter
Ya selâmý gelsin ya da mektubu
Çatlasýn kör þeytan, yýkýlsýn tabu
Çok þey mi istedim, istediðim bu
Yâr elini deðmiþ olsun pul yeter
Gözetelim gel istersen garibi
Diyemesin ’Yok ki dayým, yok abi’
Herkes hakikate olursa tâbi
Gönülden uzanan iki el yeter
Gök kuþaðý deðil gönlümü çelen
Ustasýdýr Yâr’im biliyor bilen
Nur içinde yatsýn kim ise bulan
Ay yýldýza mesken olan al yeter.
2009 - Kýrþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zübeyde Gökbulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.