Ýnce ayrýntýnýn satýr aralarýnda yaþýyorum... Sevdanýn sokaðýndan geçiyorum her sabah Ve her sabah sana begonyalar yerine kamelyalar alýyorum... Begonyalar ölüm ihanetinin gölgesinde kaldý, Onlar o gölgenin altýnda bir küçük çýnardý... Seyri deðiþti artýk kalemimin, Beyaz sayfalarýmýn, Ucu tükenmiþ kelimelerimin... Seyri deðiþti yüreðimin... Her sabah tek bir ismi hecelerken, Hemen ardýndan bir diðer ismin yankýsý.. Ölüm soðukluðu aynalarda Ve yüzümde palyaço sarýsý... Tek gösterimlik sahnede unutulan replikler gibisin sen. Tamamlanmasý için doðaçlama gerektiren.. Tüm replikleri unuttum! Elimde senaryo yok artýk. Binlerce seyirciye seni oynamalýyým, Dekorlarýn altýndan kaldýrmalýyým yarým yüzyýllýk umutlarýmý Ve her bir izleyenin gölgesine, Iþýk ýþýk daðýtmalýyým seni... Bak yine bir hafta sonu... Yorulmasýn diye yüreðin, Ben ha gitti ha gideceklerin tek gösterimlik oyunundayým. Soluklandým... Seni yaþattým... Yerlere kadar eðilip onca seyirciyi deðil, Bana ilham veren seni selamladým... Ýnsanlarýn yüzündeki þaþkýnlýkta gizliydin sen, Akýllarýndaki bilmecelerde. Ve evet; Ayakta alkýþlandým... Sen salonu doldurdun iþte, O tek karelik fotoðrafýndaki gülümsemenle.. Dokundun yanaðýma bir nem bulutu gibi, Verilen buketlere saklandýn, Minicik öptün burnumdan ben seni koklarken. Ve tebrik kartý oldun, Ve kucaklama oldun, Ve takdir oldun insan aðýzlarýnda.. Ben yoksam, sen hiç yoktun... Ýlham perisiydin, omuzuma kondun, Ve bir Aralýk sabahý... Artýk yerinde yoktun...
Meleklere ilhamý ver þimdi, Yüreðimde býraktýðýn ayak izlerin bana bir ömürlük ilhamdýr, Yeter...
Unutturamayacak seni bana kýrk ikindi, Ýyiler bunca hýzla göçtükçe hayattan, Kalan acý adamý þair eder...
Elif SEZGÝN
*Ölen tiyatrocularýn adýna saygýyla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mina Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.