Yaþamak zaman alýr dostum, Öyle, kolay olmaz bu iþler, Mümkün deðildir kýsa kesmek, Gidemezsin vakti gelmeden.
Daðlara bak, unutmak içindir onlar; Ne kadar çýkarsan, o kadar uzaktýr yârin, göçer her yiðit sevdiðini görmeden, Ýçin çorak kalýr oralarda, gönülden ýrak, Düþlerinse bir taþ kovuðuna siner, daha doruðuna çýkmadan.
Kardelen seni beklese de, dört gözle Cayarsýn çoktan karlý zirveden, Belki medet umarsýn cemreden, Yoktur ne gelen, ne de giden, bahar da hak getire Kurumaya yüz tutar artýk sevdan o tepede, daha eteðine inmeden.
Yüreðine tuz basar bir yiðit, sinesine gömer, Sevilmese de, yüreðini bu yolda harcar, Yâri görse, daðlarý deler ya, Sevdasýna koþar, kimseyi dinlemez davadan dönmez, dünyalarý verseler.
Köprülerse, geçmek içindir; Sýrtlamadan kederi, hemen çöker, Bir tünel gibidir, girilmez hiçbiri, Sana acýlar yaþatmadan, asla aþýlmaz, Sanki herþey, yerin dibine batar, Afet derler de, yerler adamý, Kabir taþý bile konmadan.
Bir parkta dostunu görürsün nihayet, Üzerine menekþe kokusu sinmiþtir, Dua okuyormuþ gibidir dudaklarý, sele dönen gözyaþýna aldýrmadan.
’Çok geç’ diyen bir ses gelir gaipten, Kapýsý örtülmüþ olur hayatýn, Zaman bile çalýnmýþtýr sorulmadan, Artýk defter dürülmüþtür…
21.10.1999-2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.