DÜŞ(ÜM) KİMLİKSİZ....

Vakit, hüzne soyunduðunda
Yüreðimle sýrýlsýklam olan
Yalnýzlýk kalabalýðýný yýk al ne varsa ellerim…
Küflenmiþ kabahatsiz hecelerim…
Düþüm kimliksiz ve sahte tebessümler
Aklanmaya meyilli kalbimde…


Gel
Vakit doldu seherde
Geçti kýzgýnlýðý cendere içinde kaynayan
Sýzýlý düþlerimin…

Gülün gölgesi düþtü
Uykularý hor sayan sayýklamalarýn
Kepaze gözlerinde
Rengi siyaha düþtü
Gölgesi kan kýrmýzý…

Yankýlarým yol ayrýmý vicdanýn…
Doðrularý bulmaya yöneldi kavramlarým.
Serapsýz çöle ekilmiþ doðru
Benim gibiydiler aheste yeþermek derdi
Ve masumiyet giysisi bencilce alýnmýþ…
Þimdi susmak düþer
Köþe baþý yürekte…



Gülün ilk gölge düþümüydü
Vakitsiz seher tadý…
Derin huzmelerin içli bakýþlarý
Derinleþti içimde…
Kýzgýnlýðým zehir zemberek tümcelerle
Ýklimimde Hazal yapraklarý
Sarý ve gölgesi siyah…
Yüreðim kapalý
Güftesi zillete…
Zinhar! Köþebentleri yýkar kelamým
Suretim gider…

Bu dünyanýn insaný deðil
Azalýyorum,
Düþledikçe çoðalýyor
Seherim…
Yüreðimin namý yýldýzlarýn
Ucuna takýlý
Saplanýr gece býçak gibi yarasý
Yarasalar etrafýnda uçuþur
Bakýn ki dört duvar deðil
Yanýlgýlar deruhte karanlýða davacý…
Oysa aleni sýrlar…

Sosyal Medyada Paylaşın: