AĞAÇ BAYRAMI

Ýlk baharda coþar þu kuru topak,
Uyanýr tabiat dillenir birden.
Tomurcuk filizler geliþmiþ yaprak,
Özüne su yürür yollanýr birden.

Her taraf gülistan yemyeþil daðlar,
Meyveler yüklenir bahçeler,baðlar,
Gözeden fýþkýrýr,sularý çaðlar,
Can verir doðaya kollanýr birden.

Ne kadar muhteþem çamlar çýnarlar,
Irmaklar,dereler,kaynak pýnarlar,
Armutlar,üzümler,incirler,narlar,
Sonbahar gelince ballanýr birden.

Aðaçlar yanarsa ölüm yasýdýr.
Toprak ana onun altýn tasýdýr,
Yaðmurla sulanýr,güneþ ýsýtýr,
Büyüyüp yetiþir,bollanýr birden.

Koruyun ormaný,kesmeyin sakýn,
Kokusu,havasý cana çok yakýn.
Rabbin harikasý ibretle bakýn,
Her mevsim deðiþir hallenir birden

Bülbüller dallarda ötüþür durur.
Aþýklar altýnda atýþýr durur,
Özgür’ün sinesi tutuþur durur,
Yüzünde tebessüm allanýr birden.

Kâzým Özgür 6-Mayýs-2007

Sosyal Medyada Paylaşın: