Fırtına Öncesi

Bir fýrtýnaydý sesýn
Ülkemin kýrýk dökük sokaklarýnda yankýlanan
Bir bardak sudan
Okyanus yapardýk her yudumda
Kurumuþ bir fidandan
Ormanlar kurardýk bastýðýmýz her toprakta
Gozyaþlarýmýz akamazdý kederli yüzümüze
Baðýramazdýk, kýzamazdýk bu hayata
Kalbimiz anýlarýmýzýn, özlemlerimizin, umutlarýmýzýn mezarýydý
Ve içimýze akýttýðýmýz yaþlar
Besliyordu açmayý bekleyen solgun karanfili
Yeni zamanlarda, yeni iklimlerde
Yeni bakýþlar keþfediyorduk
Biraz masum, biraz ürkek, çocuksu belkide
Her yeni bakýþ kor olan sevdamýza
Bir kibrit daha yakýyordu
Duman olan ruhumuz döndürüyordu baþýmýzý
Anlayamýyorduk elbette
Yanýp kül olacaðýmýzý
Ve biz bir köþede alevler içinde tutuþurken
Ardýna bakmadan gidiyordu o masum bakýþlar
Kulaklarýmýz duymuyor, gözlerimiz görmuyor, ellerimiz tutmuyordu
Tutunamýyorduk bir dala
Bir fýrtýnaydý sesin
Zamanda kayboluyordu
Türküler duymak istiyordun
Engin denizlerden, aþýlmaz çöllerden, bilinmez diyarlardan gelen
Aðlýyordun, yaþ içine akýyordu yine
Ve karanfilin kan kýrmýzýydý bu sefer

Sosyal Medyada Paylaşın: