Ayrýlýrken aðlamayacaktýk deðil mi? Öyle de olmadý mý sevgilim? Dönmemek üzere,benden ayrýlacaðýn zaman bile, Bir damla gözyaþý yoktu yanaklarýmda. Daima gülmemi istemiþtin. Hiçbir zaman piþmanlýk duymamalýyýz demiþtin,birbirimize karþý. Haklýydýn sevgilim,nasýl olsa bir gün, Seni benden,koparacaklardý. Ben,yine böylesine yapayalnýz kalacaktým, Hiç istemediðimiz ayrýlýk günü gelip çattýðýnda. Gardan seni uðurladýðým o anda bile, Trenin penceresinden el sallarken, Yapmacýktan da olsa,gülmeye çalýþýyordun. Biliyorum sevgilim,biliyorum… Aðlamamak için,sen de kendini benim gibi zor tutuyordun… 06.11.1972 Erman ULUSOY Lüleburgaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.