Martýlara benziyordu bulutlar
Yaðmurlar yaðýyordu hayallerime,
Düþüyordu, düþüyorduk!
Sonralarý hiç bilmiyorduk,
Üþüyorduk, ellerimiz yoktu!
Ve gece çöreklendi üzerimize,
Sisler içinden bir aðýt: …
Yakýlýyordu, yakýlýyorduk!
Ama biz hiç aldýrmýyorduk,
Duymuyorduk, duyularýmýz çalýnmýþtý!
Ve bir ayna karþýsýnda
Ýçinde bize benzemeyen bir nesne
Anlatsam, biliyorum inanamazlar,
Kaybolan bir ruh ve bedenler
Sýkýþmýþlar tabutlarda, kurtaramýyorduk!
Ve yaklaþýyordu bazý ifadeler
Daha önceleri görmüþtüm çoðu kez,
Dedemde, ninemde, halamda-defalarca-
Ayný benzer görüntüler vardý
Ölüm meleði yorgundu en az aðlayanlar kadar…
(ve çok sonralarý…)
Avucumda ezilen masumluðuma zýmbaladým hayallerimi,
Ýki ucu açýk zaman çarkýnda aðýrdan aldým hüzünlerimi
Martýlar yoktu, yaðmurun ara sýra soðuk yüzü vururdu;
Gece-gündüz arasý bir vakit, dedemle tavla atýyorduk
(ve son… du!)