Güneþ,doðudan doðmaz benim sabahlarýmda; Sen doðarsýn her sabah hayâl berzahlarýmda. Her gün hüznü yaþarým meçhul günahlarýmda, Hüzün doluysa zaman; sabah-akþam fark etmez.
Her seher,bülbüllerle birlikte aðlar gönül; Bülbülün figânýný duymaz oysa hiçbir gül. Öyle bir gönül var ki,dibi ateþ,üstü kül; Ýçin için yanar da,dumaný dýþa tütmez.
Bu ne zâlim kaderdir,bu ne tükenmez çile? Ne ’hüzün’, ne ’gözyaþý’,getirmez onu dile. Ýsyan edip,derdimi dökmek istesem bile; Þiirler âciz kalýr,ummanlar bile yetmez.
Felek,duymazdan gelir duamý,niyazýmý, Bir dinleyen çýkmaz hiç,kan aðlayan sazýmý. Kader öyle bir yol’a çizmiþ alýn yazýmý; Umut yolun sonunda,ömür biter,yol bitmez....
ÜNAL BEÞKESE
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.