Hüzünlü Bayram

Ne çok piþmanlýklarým varmýþ,
Bakýnca ardýma,
Neler kaybetmiþim meðer
Neler,
Varamamýþým farkýna.

Ne Kadar sahipsizmiþim,
Ne Kadar yalnýzmýþým ben,
Uçsuz bucaksýz âlemde,
Tek baþýma,
Bu bayram arafesinde.

Bir acý çökmüþ yüreðime,
Nefessizim.
Boðuluyorum.
Ne güç þeymiþ bu yalnýzlýk,
Koskoca mahallede,
Yukarýda Allah,
Bir ben, bir gece,
Birde karanlýk.

Þu yýkýk dünyanýn,
Viran yaþantýsýna,
Çiçek açar çöllere,
Kar yaðar baharýma.

Ezanlar okundu, namazlar kýlýndý,
Gün yükselmiþ,
Müminlerde bir bayram heyecaný,
Cývýl cývýl çocuk neþeleri,
Hatýrlanama telaþýnda herkes,
Oysa ne arayaným var, ne soraným,
Tek baþýma köhne yatakta,
Yorgunum, efkârdayým.

Bilmem ömrümün bu kaçýncý bayramý?
Bu ilk deðil, daha öncede yandý kalbim
Daha öncede yalnýz geçirdim,
Nice bayramlarý,
Ama hiç biri bu kadar yakmadý.
Hiç biri bu kadar koymadý.

Biliyorum intizarýmý,
Sesimi duyan yok,
Beni soran, anlayanda yok.
Velhasýl bu beþeri meþgaleden,
Sanal duygularla kandýrýlýyorum ben.

Sosyal Medyada Paylaşın: