Ve
İnsanlık Ölüyor!
Sâdece Ayþeler, Ahmetler deðil,
Ýnsanlýk ölüyor bak Filistin’de…
Zâlimin önünde, eðil de eðil,
Etti zulüm cana tak Filistin’de…
Ýþten-aþtan yana düzen bulunmaz,
Candan-maldan yana emin olunmaz.
Tarafsýz mahkeme, kanun bilinmez,
Yok zerre adâlet hak Filistin’de…
Akýl-sýr ermiyor, bu nasýl bir iþ,
Gözler aðlamaktan, kaç nesildir þiþ.
Kabusa dönüyor, görülen her düþ,
Olmuyor tâlihler ak Filistin’de…
Ýnsaf için gözler boþa bakýna,
Allah’tan korkmayan kimden çekine.
En azýndan dille, zulmün köküne,
Gel, bir kibrit de sen çak Filistin’de…
Her yüreði daðlar elbet bu sýzý,
Filistin’le aðlar dünyanýn gözü.
Lâkin savunan var hâlâ haksýzý,
Lânet tavrý baþa kak Filistin’de…
Bîçâre garipler, her þeye muhtaç.
Bebekler süt bekler, hastalar ilaç.
Hadi, kardeþine yüreðini aç,
Bir ümit ýþýðý yak Filistin’de…
30 Aralýk 2008, Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.