Ben Bu Toprakların Çocuğuyum

Uzak-yakýn, dört köþe, kýrk bucaktan,
Gelmiþ de soframa rýzk diye,
Hudâ’nýn lütfü can mülküne,
Vücut olmuþ hücre hücre, ekmeðim, suyum,
Ben bu topraklarýn çocuðuyum…

Sevgi- saygý okyanusu Yunus ustadan,
Gönüller mimarý Celâleddin-i Rumi’den ,
Hürriyet güneþi Mustafa Kemal paþadan,
Türkülerden, destanlardan, masallardan,
Armaðandýr bana, edebim, huyum,
Ben bu topraklarýn çocuðuyum…

Rüzgarlarýnýn fýsýltýsýnda dinledim,
Yüreðimi titreten sevda þarkýsýný…
Kýþlarýnda kuþlarla birlikte üþüdüm,
Yazlarýnda iliklerime kadar ýsýndým…
Kýrlarýnda çiçek çiçek aþký kokladým,
Yollarýna adým adým hatýralar sakladým…
Baðrýnda büyüdü, düþe-kalka beþ duyum
Ben bu topraklarýn çocuðuyum…

Kaderimi yaþarým, nefes nefes,
Herkes gibi, kâh sevinçli, kâh kederli …
Ýçimde biraz Süleyman, biraz Yusuf var;
Bu ellerde yazýlmýþ nasip-kýsmet defterim,
Bu ellerde kazýlmýþ, çile, ýstýrap kuyum,
Ben bu topraklarýn çocuðuyum…

Gökyüzünün nazlýsý Ay-yýldýzýn altýnda,
Uygarlýklar beþiði, erenler diyarýnda,
Türklüðümle bahtiyar, dinimle huzurluyum…
Deðiþemem, istesem de, çünkü fýtrattan buyum,
Ben bu topraklarýn çocuðuyum…

Kaynamýþýz birbirimize, etle týrnak gibi,
Belli deðil, O mu benim sahibim,
Yoksa, ben mi O’nun sahibi…
Akýp gidiyoruz iç-içe yarýn denen meçhule.
Baðlayamam gönlümü topraðýna, taþýna,
En gizemli yurtlarý serseler de ayaðýma…
Saðlayamam artýk, baþka yerlere uyum,
Ben bu topraklarýn çocuðuyum…
Ben bu topraklarýn çocuðuyum…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: