Bir ilkbahar gecesiydi...
Rüzgar esiyordu tepeden tepeye...
Mavilikler...
Karanlða býrakmýþ yerlerini !!!
Sonsuz bir umt kaplamýþtý geceyi ...
Geceye uluyordu koca kurtlar...
Soðuk bir sessizlik yankýlanýyor ...
Bahar bitmiþ bitecek gibiydi...
Yýldýzlaýn meþalesi durmadan parlýyordu.
Aðýr velvele kaplamýþtý þehri...
Ay suskun,
Bakmakla yetiniyordu sadece...
Belki o da bezmiþti hayattan !!!
Hayatýn anlamsýz bakýþlarýndan...
Dimdik bir çýnar gibi,
Yaþayamaz bu dünyada...
Sonsuz bir aþk olsun,
Þu kalplerin dilinden.
Kuþlaýn cývýltýsý kesilmesin,
Ötsün tan yerine kadar..
Sonra bir aydýnlýk,
Çöker kaderin yüzüne...
Hayat kesilmiþ.
Yapraklarda hep ayný,
Hep ayný yüzler gibi...
Ayný isimler,ayný renkler.
Hiç deðiþmez mi bunlar ?
Sokaklar virane,
Yollar toz,toprak içinde...
Ne bir aðýz var,
Ne bir kafa...
Her yan bomboþ !!!
Bütün kalemler durgun...
Bütün sayfalar beyaz...
Bir selam bile yok...
Akþamlar ayný,
Sabahlar bile hep ayný...
Ah ! bir yaðmur yaðsa...
Ellerim hava da biter...
Sonra...
Sýmsýcak bir yel eser..
Deniz mýrýldanarak,
Yaþamak þarkýsýný söyler,
Martýlar duyarmýþ gibi,
Sessiz dalarlar kaderlerine...
Artýk hüznün heybeti,
Yayýlýr dört bir bucak...
Artýk bu kaderin sonrasý,
....
Çok uzak !!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.