Suyun Perdesi

ve aralandý suyun perdesi
karýþmadý acýyla tatlý birbirine
aktýlar hep ayný yöne
kardeþçesine…

oysa kabille habil de kardeþti!…
.
.
.
zaman
kýsamadý doðanýn kanayan sesini
bilinçsizce kemirdi örümcekler
topraðýn cömert göðsünü…
.
.
.
isyanla haykýrdý deniz!
mavi gözleri bu(ðu)landý
taþtý sabýr gözlerinden
kýyýlara vurdu duyarlý(!)insanlýk kiri
dinmedi öfkesi
dilsizdi basireti baðlanan ruhlarýn gölgesi…


rüzgarla seviþen akkuþun rengi siyaha döndü
dökülen tüyleri döne döne
kondu yorgun iskelenin üzerine…


-kanayan þafak gözlerinde
yüzünde güz esintisi-


incisini kaybeden telaþlý istiridye
içinde fosilleþen yalnýzlýðýný
sardý çýrýlçýplak yüreðine…


denizin terk ettiði kum tanesiyle
saçý baþý daðýnýk yosunlar vurdu ölgün sahile…


karanlýk bulutlar el ele verdi
derin/ bulanýk sularý kulaçladý mevsimler…


yunuslar
balinalar intihar ederken
hoyrat eller fok katliamýna devam etti
geçmiþin artýðýný kirini çekemedi devasa sünger…
.
.
.
ey insanoðlu!
yer yarýlýp
gök kubbe çökerken mi üzerine
sorgulayacaksýn kendini...

artýk uyanýp silkin!
soyun silinmeden mavi(!)küreden
kapýndaki karia’nýn sesini dinle!
cinnetle yakýp yýkarak cenneti
cehenneme çevirmeden!…





Sosyal Medyada Paylaşın: